Płyta dnia V

Turbo- Kawaleria Szatana



Przyszła pora na pierwszego polskiego reprezentanta w tym cyklu. Reprezentanta legendarnego. Czysty heavy metal, naładowany energią zdolną zasilić pół Mongolii. Od pierwszej nuty słychać inspiracje nurtem NWOBHM, a istne apogeum owych inspiracji słychać w kawałku "Brama Galaktyk". Brzmi jakby nagrywała go ekipa Steve'a Harrisa. Nie nie. Turbo to nie jakaś mierna podróba zachodnich kapel. Przede wszystkim wiele owych zespołów mogłoby pozazdrościć poznańskiemu bandowi jednej rzeczy- wokalu! Grzegorz Kupczyk to dalej jeden z najlepszych śpiewaków na polskiej scenie, nie koniecznie tylko rockowej. Na "Kawalerii Szatana" jego głos brzmi jak dzwon. Jest wszystko co powinien mieć idealny heavy metalowy wokalista. Jest brud, jest skala, jest drapieżność. Dla mnie jako człowieka, który coś tam pośpiewywał- niedościgniony wzór. Drugą ważną postacią w Turbo jest Wojciech Hoffman. To spod jego ręki wyszły wszystkie dzikie solówki na płycie. Szkoda, że panowie już ze sobą nie współpracują. Wracając do płyty, rzeczą jaka może drażnić, czy też może bardziej śmieszyć są teksty utworów. Może, ale nie musi. Moim zdaniem już lepiej jest słuchać opowieści o galeonach (Żołnierz Fortuny), czy apokaliptycznych dziełach szatana (Kawaleria Szatana cz 1) niż o durnych smokach i rycerzach z płyt Dio. No i ta okładka... Kojarzy mi się trochę z okładką "Leprosy" Death. Lecz i w tym widzę dobre strony. Kiedyś kupując płytę wiadomo było czego się spodziewać. Jest czacha- jest metal. Dzisiaj... Dzisiaj nie ma już takich płyt. Płyt które dają klasycznego metalowego kopa. Takiego, od którego chce się wstać i machać banią. Niekoniecznie dla szatana. Dla muzyki przede wszystkim. Klasyczna pozycja Turbo, w klasycznym składzie Kupczyk, Hoffman, Rutkiewicz, Łysów, Sors. Cytując Eda- Not everyone likes metal...FUCK THEM!!!

Wybacz wszystkim wrogom, podaj dłoń, zaduś swą agresję, zaduś zło...